Brunei, een piepklein moslim- en oliestaatje dat het eiland Borneo deelt met het Maleisische Sarawak en het Indonesische Kalimantan. De officiële naam van het land is Negara Brunei Darussalam met als hoofdstad Bandar Seri Begawan. Het land is pas volledig onafhankelijk sinds 1984.
Reeds in 1971 verwierven ze verregaande soevereiniteit, maar was het nog steeds het Verenigd Koninkrijk dat instond voor buitenlandse zaken en defensie.
Er wonen zo een 320.000 mensen in het sultanaat. Aan het hoofd van het land staat de Sultan van Brunei, die wel eens de rijkste mens op aarde zou kunnen zijn. Volgens de statistieken heeft Brunei ook een van de hoogste inkomens per capita in de wereld. Iets waar op straat weinig van te merken valt zoals later zou blijken.
In september 2004 werd na 21 jaar het parlement terug heropend. De sultan blijft hoogstwaarschijnlijk echter als alleenheerser over het land regeren (alle leden van het parlement werden door hem gekozen).
Woensdag 02/02/05: Auckland – Brisbane – Bandar Seri Begawan
————————————————————-
Om 18 uur lokale tijd (in België is het 7 uur vroeger) land ik in de hoofdstad van Brunei waar ik 26 uur zou blijven. Ik wissel enkele NZD voor Brunei Dollar. Die blijken ongeveer hetzelfde waard te zijn. Het “Brunei hotel” valt gelukkig goed mee. Het is reeds donker maar ik maak toch nog een kort wandelingetje in de buurt. Er is een riviertje een beetje verderop, en in Azië betekent dat dat je hier ook enkele foodstalls vindt dan, waar ik een kleinigheidje eet. Ik kijk een groot deel van de nacht voetbal op tv; Manchester City – Newcastle, Fulham – Aston Villa en een heruitzending van Arsenal – Manchester United (hehe love the result).
Donderdag 03/02/05: Bandar Seri Begawan
——————————————
Brunei ziet niet zo heel veel toeristen. Zij die komen wachten meestal een dagje op een aansluitende vlucht en boeken een daguitstap met een van de toeristenbusjes die ze hier aanbieden voor 79 Brunei Dollar. In plaats daarvan trek ik er zelf op uit.
Ik wandel eerst naar de Masjid Omar ‘Ali Saifuddien moskee. Die blijkt op donderdag gesloten te zijn voor niet-moslims. Hmm, ik probeer maar niet me voor moslim uit te geven en wandel verder tot achter de moskee. Vlak achter deze pracht en praal ligt een heuse krottenwijk. Paalwoningen opgetrokken uit wrakhout en golfplaten. Een groot deel van de buurt blijkt recentelijk platgebrand te zijn en de mensen leven in de modder onder de hutten die nog overeind staan. Ook dat is het Brunei van vandaag. Ik kijk een beetje rond en maak foto’s van de vriendelijke buurtbewoners. Terug aan de rivier vind je ook hier winkeltjes met gekopieerde Britney Spearsen, de nieuwste dvd’s en software cd’s voor 4 Brunei Dollar.
Ik wandel een beetje verder langst de rivier en wordt aangesproken door vier “veiligheidsagenten” wanneer ik in een halletje een foto neem. Ik blijk zonder het te weten in het gebouw van de Amerikaanse ambassade te zijn en fotograferen is taboe. Tsjonge jonge, en ik wilde alleen maar een fotootje maken van versieringen naar aanleiding van het Chinese nieuwjaar. Wat een miserie altijd met die Amerikanen.
Ik zet men weg verder naar de Royal Regalia Building. Hier worden allerlei bezittingen van de sultan tentoon gesteld, voornamelijk giften van andere staatshoofden en enkele praalwagens. Het is heel knap, ze staan er als in een optocht, met poppen volledig in uniform voor en achter de wagen. Als je in Brunei bent moetje hier zeker even naartoe komen. Ik neem nog een kijkje in het hiertegenover gelegen parlement, de mooie Royal Ceremonial Hall (ga de trap op en kijk, want van beneden stelt het niet veel voor) en een Chinese tempel. Over het hotel is er een leuk, typisch Aziatisch marktje. Je vindt er durians en ander exotisch fruit, gedroogde vis, ziet er oude vrouwtjes manden vlechten, mannen hun waren in en uit kanaalbootjes laden, enz … In het hotel krijg ik een lekker menutje met king prawns, buttered rice, gestoomde groentjes en een lekker sausje. Rond zes uur neem ik een taxi naar de luchthaven en hoop vanavond in Bangkok toe te komen.
Bike-A-Way 